Pięćdziesięcioletnia Zofia poznaje o 20 lat od siebie młodszą Annę, prawniczkę, która ma ją bronić w procesie sądowym. Zofia została oskarżona o przekroczenie uprawnień psychoterapeutki i wejście w intymną relację z pacjentem. Okazuje się nim 17-letni chłopak. Co połączyło tę dwójkę ludzi – pożądanie, uzależnienie emocjonalne czy fascynacja skrajnie odmienną osobowością? Rodzice chłopca przedstawili w programie telewizyjnym bardzo obciążającą Zofię wersję wydarzeń. Media już osądziły lekarkę, teraz sprawą ma się zająć sąd. Anna zagłębia się w tę historię, przyjmując różne punkty widzenia (prawniczki, dziennikarki, matki). Początkowa nieufność i wrogość między kobietami zaczyna przekształcać się w specyficzną więź.

Sztuka Piotra Domalewskiego jest refleksją nad sferą tabu, pozycją kobiety w społeczeństwie, starzeniem się i emocjami, które nieustannie każą nam weryfikować swój światopogląd. Została wyróżniona w konkursie na dramat współczesny „Metafory rzeczywistości” w 2015 roku.

Autor: Piotr Domalewski

Reżyser: Waldemar Raźniak

Zdjęcia: Krzysztof Ptak PSC

Muzyka: Karol Nepelski

Scenografia: Ewa Gdowiok

Kostiumy: Emilia Czartoryska

Montaż: Maciej Szydłowski

Dźwięk: Michał Robaczewski, Aleksander Pniak

Obsada: Dorota Segda, Patrycja Soliman, Stanisław Linowski